Zwijmelen op Zaterdag

Dit is een idee van Marja. En als je wat meer andere muziek zoekt, staat dat er ook zeker tussen. Maar Valhalla bracht me met haar liedje van Deine Lakaien op het idee om dit te posten:

Jaren geleden ging ik er heen met een vriendin: Veljanov trad op in Utrecht, op Summer Darkness. Ik kende hem nog niet, maar zij was helemaal fan, en ik ook zodra hij begon te zingen...

bibliotheek

Straks gaan we weer; de boeken van Jos verlengen, mijn boeken inleveren... en dan weer lekker nieuwe boeken uitzoeken. Ik ben gek op lezen, en al heb ik hier thuis ook een hoop boeken staan en lees ik ook een hoop op mijn ipad, er zijn genoeg boeken die ik ook daar kan en wil lenen. Al is het maar om even door te bladeren of het iets voor me is.

Daarbij ben ik op de een of andere manier gek op de geur van de bieb. Ik denk dat de geur me doet denken aan vroeger; als kind was ik namelijk al gek op lezen, en elke dag dat ze open waren was ik er te vinden om nieuwe boeken uit te zoeken. Die ik dan ook het liefst dezelfde dag uit had natuurlijk.

De laatste jaren ging ik eigenlijk vrij weinig naar de bibliotheek; die in het dorpje waar ik woonde heeft erg veel voor kinderen en tieners, maar weinig interessants voor volwassenen. En dan kon ik wel gratis reserveren bij andere bibliotheken in de buurt, zoals waar we nu heen gaan, omdat die bij elkaar horen; maar dan mis ik toch het snuffelen en dan ineens een leuk boek vinden, het is veel leuker als je niet van te voren bedenkt wat je wilt hebben. Ook in Maarssen en Velp ging ik niet echt, al wist ik er wel vrij snel de bibliotheek te vinden; ik was er immers geen lid, dus ik kon toch niet lenen. Maar nu we in Rhenen wonen, en ik heb ontdekt dat ik gewoon dezelfde pas kan blijven gebruiken, zijn we er ineens regelmatig te vinden.

Leen jij graag boeken bij de bibliotheek?

Uitgaven die vast wel een keer gebeuren (maar nu even niet)

Vandaag was het lekker weer, en ik zat van kwart over 9 tot half 1 binnen - niet dat ik het echt erg vond hoor, al had ik wel graag lekker naar buiten gewild op een gegeven moment. Maar ja, ik had beloofd te helpen met koffie schenken in de kerk, en wat je belooft moet je doen. Dus ik heb geholpen, en het was best wel heel erg gezellig, en alle deuren stonden wagenwijd open, dus ach... En toen ik thuis kwam had Jos lekker de wasmachine aangezet, en de was opgehangen, en nog een was aangezet, en hij was bezig met het doucheputje ontstoppen (wat betekent dat ik niet met mijn handen in de vieze zut hoefde omdat hij dat deed, hij is een schat!). Straks slapen we lekker in een schoon bed dat naar buiten ruikt - mijn deel en de kussens tenminste, hij had eerst een van de dekbedovertrekken die bij mij vandaan kwamen, en al is het ding wit met rode friemeltjes, hij vindt hem roze. Of zo. Dus er ligt weer een blauwe bij hem vandaan op zijn kant.

Bij de kerk kon ook een liedboek besteld worden, moest je wel gelijk betalen. Naast dat ik het geld niet bij me had, en even niet heb nu zo vlak voor de toeslagen en stufi binnen komen, weet ik ook nog niet zeker of ik hem tussen nu en korte tijd wil hebben. Oke, in de kerk gaan ze hem gebruiken, maar daar kan ik van de beamer meelezen voorlopig. Moet ik alleen zorgen dat ik meer voorin ga zitten, en me minder ga gedragen alsof ik een tiener op de middelbare school ben, anders kan ik de beamer niet goed zien... Op de een of andere manier is iedereen langer dan ik haha. Aan de andere kant is het wel handig om er zelf een te hebben, misschien. Ik twijfel nog, maar daar heb ik ook nog even de tijd voor. Sowieso komt hij volgende week pas uit, en hij is gewoon via internet te bestellen.

Aan de ene kant snap ik trouwens heel goed dat ze dingen vernieuwen, en dat de kerk met zijn tijd mee wil gaan. Met dit liedboek zijn ze al best wel een tijd bezig. Aan de andere kant, vind ik het een flink bedrag als je om 'moet' en het uit moet geven, om mee te kunnen blijven zingen. Bij ons is er toevallig elke dienst een beamer waardoor ik het voorlopig kan laten zitten, maar dat is niet overal.

Wat denk jij van zulke veranderingen? Noodzakelijk, of zou het ook anders kunnen?

NS-perikelen

Er staat een defecte trein stil tussen Nijmegen en Utrecht...

Gezellig, we zouden nu al lang op een verjaardag zitten, maar zijn nu weer thuis. Zometeen pakken we maar de auto naar Utrecht - extra kosten: benzine én parkeerkaartje, we gingen niet voor niets met de trein. Maar ja, zoals het er nu uit ziet is het half 7 ongeveer afgelopen, en dan zouden we er nog heen moeten zien te komen. Laat maar...

Thuis toch nog even wat koffie gepakt, we waren immers al twee uur onderweg. Twee. Uur. Om weer terug bij af te zijn. Durven die oplichters nog geld van mijn ov-chipkaart af te schrijven ook, en omdat er geen eindstation is moet ik maar zien dat ik het terug krijg. Goed geregeld ns...

E-nummers en zo

Ik moet eerlijk zeggen, dat ik er lang niet altijd op let wat er in ons eten zit. Ik wil vaak wel, en als het even lukt halen we ook wel eens wat biologisch, maar dat lukt niet altijd. En toch, al weet ik dat ze goed gekeurd zijn ergens in Europa, ze zitten me vaak niet lekker. Zeker als ik hoor wat het nou eigenlijk voor stofjes zijn. Ik bedoel: als tiener gruwde ik van het E-nummer van rode kleurstof dat van luizenschildjes af komt, maar dat is nu een van mijn minste zorgen, het is tenminste gewoon een natuurlijk product. Maar wat dacht je van polyvinylpyrrolidon? Ja, je leest het goed, iets met vinyl. En geoxideerde polythyleenwas klinkt ook niet heel lekker vind ik.

Mij doet het denken aan een boek dat ik een paar jaar terug moest lezen voor het vak Youth Literature. Good Omens van Terry Pratchett en Neil Gailman. Even in het kort, het gaat om wat de eindtijd zou moeten zijn, maar dan komisch beschreven. De slechterik komt als babietje op de aarde en zou bij een satanistisch gezin geplaatst worden, maar twee kinderen worden verwisseld, en hij komt bij een gewoon gezin, en hij leert dus niet om slecht te zijn. Op het eind vertelt hij, zoals een 11-jarige beginnende tiener kan, aan de vier ruiters dat hij niet met ze mee doet, zonder hem kunnen ze niets, eind goed al goed. En daar wil ik heen: die vier ruiters. Dat zijn normaal oorlog, hongersnood, pestilence (sorry, kan even niet op het Nederlandse woord komen) en dood - waarbij pestilence in het boek vervangen is door vervuiling.

Zo'n 100 jaar geleden was hongersnood nog heel reëel, maar hier in het rijke westen hebben we er geen last meer van, toch? Nou ja, in ieder geval toen het boek geschreven werd niet, de voedselbanken die zo hard nodig zijn laat ik nu even buiten beschouwing. En toch was de ruiter 'hongersnood' in het boek drukker dan ooit. Met zorgen dat vrouwen zo graag dun willen zijn dat ze zichzelf uithongeren om aan het modebeeld te voldoen. Met zorgen dat het 'hip' is om in een duur restaurant een half hapje te eten als diner en daar veel geld voor neer te tellen. En met zorgen dat we dingen eten die eigenlijk helemaal geen voedsel zijn. Fastfood-ketens zijn in het boek zijn uitvinding, en verkopen niet meer dan gebakken lucht (he, herkenbaar, toch?) en ook in ander eten wordt 'echt' voedsel steeds meer vervangen door dingen die net zo goed in een transistor-radio zouden kunnen zitten. Polyvinylpyrrolidon misschien? Hongersnood in het westen: we worden steeds dikker, terwijl we steeds minder echte voeding binnen krijgen.

Hoewel het alweer een paar jaar geleden is dat ik het boek las, speelt het zo af en toe toch door mijn hoofd. Ook met dat hele Monsanto-verhaal trouwens. De 'famine' uit het boek had zomaar ook op de directeur van dat bedrijf gebaseerd kunnen zijn. Lekker zorgen dat mensen niet meer voor hun eigen groenten kunnen zorgen.

Wat zijn we toch lekker bezig he?

Propedeuse

Hij is binnen, en nu dus echt!

Een paar maanden terug wist ik al dat ik hem gehaald had; de docente vroeg of ik een bepaalde toets van het laatste vak wilde doen. Want het was veel extra werk voor een paar bonuspunten, terwijl ik de bewuste woordjes al lang niet meer had en dus echt zou moeten gaan zoeken, dus extra veel werk. En ik had al 77 punten, en daarmee het vak ruim gehaald, dus die extra punten had ik niet nodig. Ja, achteraf was het lekker geweest om een 'ruim voldoende' op mijn lijst te krijgen in plaats van een 'voldoende', maar met mijn energie liep het toen nog niet heel lekker, dus ik koos ervoor om het erbij te laten. Ik was al helemaal bij dat ik het ein-de-lijk gehaald had, want ik heb er drie jaar over gedaan. Ja, ik weet het, een tijd. Maar ik was gewoon écht slecht in het plannen van wanneer ik naar de tv moest gaan zitten kijken voor mijn luistervaardigheids-dossier. Gelukkig keek Jos nu met me mee wanneer er wat op tv was, en dat was voor mij een behoorlijke stok achter de deur; ik wilde hem niet laten zitten. Dat en natuurlijk dat dit jaar de laatste keer was dat ik het zou kunnen herkansen, en ik toch eigenlijk wel erg graag in ieder geval dát papiertje wilde.

In ieder geval, het was dus gelukt, en dat wist ik een paar maanden geleden al. Maar toen moest alles nog verder nagekeken worden, en ingevoerd worden. Dat gebeurde eind maart. Dan moest nog het getuigschrift aangemaakt worden, en langs de examencommissie, en en en... normaal werd hij aan het begin van de maand uitgegeven, maar daar was het net te laat voor, dus ik moest een maand langer wachten. Woensdag kreeg ik eindelijk bericht dat hij klaar lag. Woensdag eind van de middag dus, terwijl het donderdag hemelvaart was. Nou, dan ging ik hem toch vrijdag ophalen. Nee dus, want de semi-ambtenarij was vrijdag ook massaal vrij xD Maandag lukte het me zelf niet om te gaan, dus uiteindelijk duurde het nog bijna een week.

Ondertussen ben ik zo blij dat ik hem heb! Of er iets is waarvoor ik nog even had willen wachten? Ik had het leuk gevonden als mensen die later hun P halen ook een soort van officiële overhandiging krijgen. Juist omdat bijna niemand het in één keer haalt, en natuurlijk is het knap als je dat wel lukt - dat mag van mij ook best benoemd worden - maar het verschil tussen een mooie officiële uitreiking en gewoon even bij de administratie ophalen is wel heel erg groot. Gelukkig was de mevrouw van de administratie geweldig - die ziet dat natuurlijk vaker langs komen - en ik kreeg hem van haar wel met drie klapzoenen en een welgemeend 'gefeliciteerd!!!' maar toch... je zou maar op dat moment net ook nog een zuur persoon op de administratie treffen. Ach, ik laat de pret er niet door drukken verder natuurlijk, ik heb er gewoon mijn eigen feestje van gemaakt. Met mijn ouders en broertjes en vriend, en door Jos zelf gemaakte apple crumble. Oh, en pannenkoeken natuurlijk!

Welkom bij de familie kneus

Ik hoor het m'n moeder nog zo zeggen als ze bezig was zelf rabarbermoes of appelmoes te maken... 'pas op, het is kokend heet, en bij zoet is dat extra heet'. Ik moest er extra aan denken toen Jos gisteravond toch even de huisartsenpost belde, en er bij zei dat het zoet was... Ja, het was weer eens zo ver!

Wat was er nou... pas was rabarber in de bonus bij de Appie, en dus ging ik gisteravond rabarbermoes maken. Het was er steeds niet van gekomen, en ik moest er dus maar een keer mee opschieten vond ik. Opgezocht in mijn kookboek, en zo anders dan appelmoes was het niet, dus dat was zo gepiept dacht ik.

Blijkbaar deed ik iets verkeerd en met teveel water. Dat kwam er dus ineens uit, zo op mijn hand. Kokend heet, én zoet, dus extra heet zoals mijn mams altijd zei. Mijn heeft-altijd-veel-met-vuur-gespeeld-instinct kwam gelijk naar boven ;-) dus ik bedacht me niet, zette de kraan aan op lauw en ging koelen. Omdat het lauw was, was het goed uit te houden om tot zelfs een kwartier met m'n hand onder die kraan te staan - volgens de dokter bij de huisartsenpost was mijn reactie mijn geluk, want nu is het een tweedegraads brandwond, en niet erger, zoals je zelfs met 'gewoon' kokend water nog wel kan hebben. Ze zei dat ze ook heel veel zag dat mensen veel te kort gekoeld hadden.

In ieder geval, ik kreeg een tetanus-injectie (die ik zelf moest betalen, en waarbij ik waarschijnlijk maar 80% vergoed krijg, omdat die stomme apotheek geen contract met de verzekering wil, want ze willen meer geld blijven vangen - en dat meer mag ik voor opdraaien...) en een verband met brandzalf, en toen mocht ik gaan. Ach... positief stukje is, de komende tien jaar ben ik weer tetanus ingeënt, ook als de zorgkosten nog raarder gaan worden.

mijn hand in het verband

Zoals op de foto volgens mij wel te zien is, zat het verband aan de strakke kant. Vannacht was het erg prettig, maar ik heb hem er ook alweer af gehaald. Over ruim een uur moet ik nog even naar de dokter, en eigenlijk zou het daar moeten, maar het voelde gewoon echt niet prettig. En op de plek waar het moest blijven zitten zat het juist te los, dus juist bij de blaar hielp het al niets meer.

Ik zal jullie de foto zonder verband maar besparen. Ondertussen houd ik het goed vet, gelukkig had ik pas al kokosolie in huis gehaald - en dat helpt erg goed, eigenlijk zelfs beter dan de brandzalf xD

Solliciteren

Zucht, kreun, steun... Het is allemaal niet makkelijk.

Hoewel ik een hoop knopen door heb gehakt, ga ik wel nog steeds door met het zoeken naar werk. Want ik  vind het idee van een vast inkomen - al is het maar voor een paar uur werk per week - toch wel erg prettig. Het opzetten van de webshop gaat hard, en dat kan ik daarna prima doen naast een (parttime) baan. Maar tot nu toe schiet het niet op.

- Ik solliciteerde bij Campina in Wageningen voor een testpanel, en werd afgewezen omdat ze dachten dat ik meer dan de aangegeven 30 kilometer bij Wageningen vandaan zou wonen. Is niets van waar. En omdat ze niet goed gelezen hadden, en dachten dat ik bijna klaar was met een hbo-opleiding, en dus zo weer weg zou zijn. Toen ik aangaf dat ik met die opleiding was gestopt en dat ze daar dus niet bang voor hoefden te zijn, en dat het zelfs minder dan 10 km was, gaf het uitzendbureau aan dat ze 'helaas al met de volgende ronde waren gestart' grmbl

- Toen had ik werk, dacht ik. Telefonisch interviews afnemen. Maar ik was niet goed genoeg in mensen afkappen en snel doorvragen, en ik had te weinig respons, en... na twee shifts werken hoefde ik niet meer terug te komen.

- Een andere telefonische functie gaat niets worden, dat weet ik nu al. Werken in de horeca ook niet, met mijn motoriek is normaal door een café of restaurant lopen zonder ongelukken al een uitdaging; dat doen met een dienblad wordt een ramp.

- Als er al vacatures zijn voor boekhoudkundig of administratief medewerker, krijg ik binnen een dag te horen dat ik het helaas niet word, vacatures bij winkels hetzelfde.

Zucht, kreun, steun... Ik wil werken voor de kost graag! En nee, als ik in een winkel werk ben ik echt niet met een paar maanden weg, waar zou ik heen moeten? Ik weet, ik ben hardstikke goed (woorden van een van mijn voormalige - helaas failliete - werkgevers na een sollicitatiegesprek: niet zo zenuwachtig, natuurlijk neem ik je aan, je bent hardstikke goed) maar dat zien mensen blijkbaar niet genoeg aan mijn brieven en cv.

Ik heb nog een paar sollicitaties lopen, en ik ben benieuwd. Een voor tijdelijk werk als receptioniste bij het werk van mijn vriend, waar ik vorig jaar vakantiewerk deed in de schoonmaak, ik ben benieuwd. Ik kon in ieder geval enthousiast vertellen waarom ik er wil werken in mijn brief. En nog een voor een boekhoudkundig medewerker in Ede. En nog een paar open sollicitaties naar boekwinkels, al verwacht ik daar niet veel van. I keep my fingers crossed...

Edit: net toen ik op 'publiceren' drukte kwam er van een van de boekwinkels al antwoord dat ze voorlopig geen werk voor me hebben. Dat is er al een minder.

Leuk pakketje, en mopperen op de post

Laat ik het mopperen op de post gebruiken als aanloopje op iets dat wél leuk is...

Normaal hebben we bij postnl een ontzettend vriendelijke, wat oudere pakketbezorger. Is nooit iets mis mee, als we een keer niet thuis zijn wordt het pakketje netjes ergens anders afgeleverd - of naar het postpunt gebracht als afleveren bij de buren niet mag. Maar als deze pakketbezorger er een keer niet is, zijn de rapen gaar. Zijn 'vervanger'/de zaterdaghulp... is gehaast, wachten tot je de deur open gedaan hebt is normaal al bijna teveel gevraagd.

Mijn eerste 'aanvaring' met deze persoon was een maand of twee geleden. Hij stond hier voor de deur met een aangetekend pakketje... voor de buren. Ik gaf aan dat ik hier niet voor mag tekenen, had het pakketje ondertussen al in mijn handen geduwd gekregen. Terwijl hij bezig was met een hoop gemopper over trappen en dan moest hij terug komen en dat kostte tijd, heb ik de deur dicht gedaan. Als hij zijn werk beslist niet wil doen, kan hij van mij al helemaal geen handtekening krijgen.

Zonet werd het nog kwalijker. Er werd aangebeld door de buurman. Zowel buren als wij waren gisteren weg, zij waren wat eerder thuis gekomen dan wij. En wat zagen zij vol verbazing: bij hen én bij ons voor de deur een pakketje. Gewoon midden op de galerij waar iedereen zo bij kon komen. En dan bedoel ik ook echt iedereen, want het trappenhuis gaat niet op slot of zo. Omdat het al later op de avond was (wij kwamen een uur of 11 pas thuis) hebben zij ons pakketje ook maar mee naar binnen genomen. En nu stond de buurman dus voor de deur om mijn pakketje af te komen geven. Er gaat van ons allebei (weer) een klacht naar de post.

Nou is iedereen vast nieuwsgierig wat er in mijn pakketje zat dan ;-) Het was de stof, waar ik bij Ingrid op geboden had. Het was een nog wat grotere stapel geworden dan ik dacht dat ik zou krijgen, met allemaal ontzettend leuke bloemenstofjes. Die ik dan weer erg leuk kan gebruiken om bijvoorbeeld tassen van te maken voor in mijn webshop, of andere dingetjes... Mijn handen jeuken gewoon!

En ze had er een heel leuk briefje bij gestopt, en nog een borduurpakketje, en oude kwartetkaarten. Al met al een pakketje waar ik spontaan weer vrolijk van werd dus!

Moestuin Maandag

Tja, het begint er toch steeds echter op te lijken op ons balkon. Je zou bijna denken dat ik groene vingers heb. Ook de planten binnen gaan het trouwens steeds beter doen. Iets met groen in plaats van geel en zo.

De basilicum bij de Hema vandaan lijkt aardig op te komen

Het is nauwelijks te zien, maar ook de aardbeien-zaadjes beginnen al wat groen te vertonen.

Geweldig!

Van de kruiden komt er op moment maar één op. Eerst dacht ik dat het vast de waterkers was, maar daar lijkt het toch niet op - ik ben heel suffig vergeten er bij te zetten wat wat is. Nog even afwachten wat de rest doet, als die niet werken volgende week gaat het groene plukje over in een pot om ruimte te maken voor iets anders.

De komkommer wordt ook steeds groener. Dat witte is trouwens watjes, daar had ik de zaadjes eerst op liggen bij gebrek aan potgrond. Werkt blijkbaar prima.

Ook de bloemenzaadjes worden groenig.

De paprika werkt niet echt. Ik heb nog andere paprika-zaden liggen, dus deze zouden nog in de herkansing kunnen.

Trouwens, ik heb weer zo'n schaaltje over. Misschien toch eerst, net als de basilicum, komkommer en aardbeien, proberen in een klein schaaltje met watten, wie weet gaat dat beter.

Zaadjes en zo

Je hoort het veel de laatste tijd, maar ik mik het hier ook nog maar eens in de groep.

Al jaren wil ik eigenlijk meer doen met planten en zo op mijn balkonnetje. Waar ik eerst zat met een ex die het op zijn balkon niet wilde hebben en maar niets vond, en een eigen balkonnetje die eigenlijk te klein was en waar ik bijna niet was, zat ik er vorig jaar mee dat ik een paar maanden naar het buitenland ging. Als je in het buitenland zit kan je niet voor plantjes zorgen en zo.

Dit jaar komt het er dus eindelijk van. Ondertussen staan er al een paar bakken met kruiden en bloemen, en wat potten met paprika, komkommer en aardbeien - met dank aan schoonouders voor wat extra potten wat weer een rit tuincentrum scheelde. Oke, nou moesten we ook daar langs, maar dat is veul gezelliger en leuker natuurlijk ;-).  Ik ben benieuwd hoe dat gaat lopen, en ik heb er zin in. Zeker als ik de zaadjes van bijvoorbeeld die bloemen en paprika's later weer zou kunnen gebruiken. Of ruilen voor andere zaadjes, zodat ik nog meer kan doen. Of zo.

Maar nou ik eindelijk kan, wordt er roet in het eten gegooid, bijna letterlijk. Ze willen er in Europa een wet doordrukken dat je geen zaadjes meer mag ruilen of verkopen, tenzij je dat aanvraagt, omdat de planten allemaal precies hetzelfde moeten zijn of zo. Komt er natuurlijk op neer dat je ze dan alleen van bepaalde grote bedrijven kan kopen - en het irritante is, als je dan bijvoorbeeld een mooie paprika laat groeien, heb je niets aan de zaadjes daaruit, die zijn namelijk onvruchtbaar. Zodat je weer nieuwe zaadjes moet kopen van die grote bedrijven etc. Laat ik daar nou net geen zin in hebben, ik vond het net zo'n leuk idee dat ik het straks zelf zou kunnen! Maar als dit door gaat, gaat het waarschijnlijk al niet meer - de eerste jaren schijnt het best lastig te zijn om alles zo te doen dat je goed kunt oogsten namelijk.

Jullie voelen het vast al aankomen. Als je het nog niet gedaan hebt, wil ik vragen een petitie te tekenen. Zodat ik lekker door kan gaan met wat ik al tijden wilde - en zodat we gewoon vrij zijn te kopen of zelf te verbouwen, gebruiken en ruilen wat we willen.

http://petities.nl/petitie/hart-voor-biodiversiteit-geen-octrooi-op-leven