Vakantiewerk en stage

Sinds ruim een week ben ik nu weer thuis, en er strekte een lange zomerperiode voor me uit. Een waarin ik echt wel wat wilde doen (lees: liefst wat bij wilde verdienen, want iets te doen verzin ik echt wel). Maar ook had ik nog maar een week om een stageplek te regelen voor komend jaar, voordat de zomervakantie weer begon... Als het echt moest kon ik daarna wel verder zoeken, maar het liefst had ik dat toch eerder geregeld. Dus afgelopen maandag stuurde ik een paar mails naar scholen, en stopte Vriend mijn cv bij iemand in het postvak die misschien eventueel nog werk voor me zou kunnen hebben.

Dinsdag werd ik gebeld, eerst door iemand van een van de scholen, daarna door iemand op het werk van Vriend. Beide of ik langs wou komen voor een gesprek... Woensdagochtend zat ik op de school, woensdagmiddag in Arnhem, en ja hoor! Ik heb een ontzettend leuke stageplaats, en vakantiewerk! Gisterochtend begon ik al met werken, schoonmaken bij bewoners van een verzorgingshuis. Wat een lieve mensen zitten daar bij zeg. De extra inkomsten zijn zeker welkom.

Het enige nadeel van het vakantiewerk was dat ik erg vroeg moest beginnen, en er een eindje vandaan woon. Het zou te doen zijn als het echt moest, maar... Gelukkig woont Vriend er wel vlak bij =) Kunnen we gelijk oefenen met samenwonen haha

Farm and Country Fair Aalten

Gisteren was ontzettend gezellig! Terwijl Vriend mijn kledingkast maakte (de lieverd!) en lekker ging handboogschieten, ging ik met mijn moeder, zusje en oma naar een farm & country fair. Mijn moeder zou eerst met mijn zusje naar de Libelle zomerweek gaan in de periode dat ik in Engeland zat, maar het weer zou gaan tegenvallen, en ze bedachten al snel dat dit leuker zou zijn. Nou, daar hadden ze gelukkig helemaal gelijk in.We slenterden rond, aten een tosti, knuffelden paarden... (tenminste, Zusje knuffelde paarden haha). Ik vond een Engelse ovenhandschoenpannenlap die ik in Engeland alleen een versleten lelijke in de kringloopwinkel tegenkwam, en niet in Brighton - en betaalde ongeveer hetzelfde of minder dan m'n moeder in Engeland, dus hij was niet zo duur als ik op zo'n fair verwachtte. We aten een pie, en Zusje en ik proefden cider waarmee ik Vriend nog even lekker kon maken xD

Na wat dwalen op de terugweg (Mams is erg goed in het negeren van de tomtom) kwamen we vrolijk thuis bij m'n ouders. Vriend kwam me daar ophalen, en we hebben nog even heerlijk in de tuin een biertje zitten drinken. Iets wat lastig is om voor te stellen met het weer van vandaag, maar gisteren was het erg lekker in de tuin dus.

's Avonds hebben we de hele avond in de auto gezeten om Vriends moeder van het vliegveld te halen. Heb een hoop leuke vakantieverhalen gehoord. Toen we terug waren bij Vriend thuis was ik wel erg moe, en lag ik snel te slapen. Niet zo gek na zo'n dag natuurlijk.

Daar zijn we weer!

Ik zit heerlijk op de bank met flappie en een kop thee. Engeland lijkt nu alweer een eind weg, terwijl ik gisteren deze tijd nog daar zat!

Eergisteren was het nog even spannend hoe ik bij het vliegveld ging komen. Ik zou gebracht worden, maar die ochtend besefte degene die dat regelde ineens dat het gisteren al was, en dat er al een chauffeur te weinig was. Hij ging kijken of hij nog wat kon regelen voor me, maar... Oeps! Ik toch wel een beetje in de stress, want ik moest ondertussen die dag nog gewoon werken, zou als ik met de trein of bus moest de volgende ochtend vroeg moeten vertrekken, en zou dus gewoonweg geen tijd hebben om te regelen dat ik op het vliegveld zou kunnen komen. Lekker dan, dacht ik, eerst beloven om me op het laatste moment te laten zitten. Maar gelukkig waren er een paar mensen die vervolgens zich meldden met de mededeling: 'Na alles wat zij voor ons gedaan heeft wachten de klanten maar wat langer op hun spullen, maar dit kan je niet maken. Als ze niet weg gebracht wordt doe ik het, en dan regel je maar iets anders voor mijn werk.' Lang verhaal kort, ik ben dus gewoon naar het vliegveld gebracht, hele opluchting ;-)

Om de spits te vermijden was ik wat aan de vroege kant op het vliegveld afgezet. Helemaal niet erg, ik heb me prima vermaakt met een puzzelboekje en een boek tot ik het vliegtuig in kon. En met me verkneukelen om die Nederlandse moeder en tienerdochter die luid Nederlands zaten te praten, zonder er bij na te denken dat niet iedereen Engels is op zo'n vliegtuig =P Dus zo kwam ik er achter dat tienerdochter ongeduldig was, en de wc niet kon vinden, en... nja was grappig. De vlucht ging vervolgens goed, we kwamen 20 minuten te vroeg aan in Eindhoven! Vriend was er nog niet, die bleek zo vroeg te zijn dat hij even bij vrienden 10 minuten verderop koffie was gaan drinken. Toen ik hem smste dat ik bijna voorbij de douane was stond hij daar net afscheid te nemen in de veronderstelling dat ik ongeveer een kwartier later pas zou landen. Dus terwijl ik rustig mijn tas pakte en naar de uitgang liep (klein vliegveldje, dus kostte nauwelijks tijd), en vijf minuten lekker buiten op een bankje zat, sjeeste hij in zijn Altootje naar me toe. Voordeel was dat we vervolgens gelijk mijn tas in konden laden en weg konden rijden, zodat hij geen parkeergeld hoefde te betalen - zelfs met die paar minuten die we nog hebben staan knuffelen haha.

Dus: ik ben lekker weer thuis. De meeste dingen die m'n moeder 'geordend' in m'n keuken en op m'n tafel had gelegd zijn alweer opgeruimd. Mijn kleding moet nog, maar dat komt na zaterdag; de stang is alweer uit m'n kast gevallen, en voor ik m'n kleren op kan hangen gaat Vriend die zaterdag eerst eens ophangen. Daar was hij nog niet aan toe gekomen. En ach... na zoveel weken uit een tas geleefd te hebben lukken een paar dagen ook nog wel xD

Bijna thuis!

Overmorgen gaat m'n vliegtuig alweer... wat gaat dat snel!

Gisteren was het internet weer uitgevallen. Kwam door het goede weer, aldus een van de mensen hier, die net naar me toe gekomen was met pretoogjes, of ik het niet verschrikkelijk vond dat we van Portugal verloren hadden... nou nee, heerlijk rustig als ik thuis kom!

In ieder geval, ik was dus internet-loos, en dus ging ik nog maar een keer richting de kerk. Koffie halen en kijken of er nu, in tegenstelling tot 's ochtends, wel mensen waren die ik kende. Is toch leuker als je even gedag kunt zeggen vlak voor je weg gaat. En ja hoor, ik kwam toch een aantal mensen tegen. Ennuh... Nog even en dan kan ik thuis weer zo veel echte koffie drinken als ik wil! Al was het wel even goed voor me denk ik, een cafeine-detox ;-)

Over koffie gesproken, straks ga ik m'n ponden opmaken aan een laatste kopje koffie met Anja, mijn 'buurvrouw' die in de kamer naast de mijne slaapt. Nog een laatste keer gezellig kletsen, maar dan even ergens anders, en ontspannen. Zin in!

Drukke Zondag

Vandaag was het 

Een wat Grijze Zondag

Waarop ik werd meegesleept

Naar Londen.

Waar deze zeemijn te zien was.

En dit plaatje

Van een dinges

Die de Britten gebruikten

Om te oefenen met schieten.

Ook was er een hele verdieping

over de holocaust.

Erg indrukwekkend,

maar daar foto's maken

kon natuurlijk niet...

Toen kregen we de chauffeur zo ver

Dat we een ritje dwars door Londen maakten,

Langs de toeristische dingen,

Zoals de Big Ben

Over de Tower Bridge natuurlijk

En zo heb ik nog veel meer foto's

Allemaal vanuit de auto, dat wel,

Want stoppen ging niet zomaar,

Maar toch, ontzettend leuk!

*drops down in a chair...*

Zo, ik ben gaar! Het was een drukke drie dagen dat ik werkte, met vandaag als toppunt. En morgen sta ik weer de hele dag op m'n voeten: we gaan naar het Imperial War Museum in Londen... leuk! Maar dus wel eerst even bij-slapen vannacht...

Bij m'n vorige berichtje kreeg ik een paar vragen voorgeschoteld. Helene, zeg maar tegen Mr X dat teveel vragen stellen niet kan volgens mij, ik vind het juist hardstikke leuk ;-)

Om te beginnen wat ik nou het meeste mis uit NL... Ten eerste de smaakjes thee. Klinkt gek voor iemand die in HET land van thee zit, maar het enige dat ik hier krijg is zakjes English blend met melk, en ik mis de smaakjes... (en de losse thee trouwens). Maar ook de directheid van mensen mis ik hier. Er zijn een paar mensen zo direct dat ik echt weet wat ik aan ze heb, maar die zijn in ieder geval hier bij Emmaus op 1 hand te tellen (en vijf mensen is weinig op 40...) En dat brengt me meteen bij de vraag of de Engelsen leuke mensen zijn, en of ze inderdaad gewoon veel beleefder zijn dan hier. Nou, heel simpel, net als met Nederlanders zijn er leuke en minder leuke Engelsen. Al zijn de leukste mensen die ik hier tegen gekomen ben een Nederlander, een Francaise, iemand die een tijd in Duitsland gewoond heeft en iemand die jaren in Spanje gewoond heeft ;-) En dat beleefder... ik weet het niet, je zou het beleefder kunnen noemen, maar mensen zijn hier in ieder geval minder open. En vriendelijk naar je als ze je niet mogen. Om dan wel achter je rug om tegen anderen te praten, dat dan weer wel, en zelf vind ik het beleefder om dingen dan recht in iemands gezicht te zeggen. Niet dat ik er hier zelf last van heb hoor, maar ik merk het wel om me heen. Dus ik doe maar hetzelfde: ik ben vriendelijk, en bedenk dat ik ze over anderhalve week toch niet meer tegenkom =P

Omdat we hier lekker veel thee drinken...

Oei, dat is alweer lang geleden!

Nou ja, het blijkt maar weer: zo heel veel gebeurt hier normaal niet. Ik sta (of zit) een beetje achter de kassa te werken (of te lezen...), 's avonds zit ik op skype en rommel ik een beetje achter Flappie... dat was het.

Gelukkig gebeurt er zo af en toe ook wel wat! Zoals vandaag: Vriend is vanmorgen aangekomen! Het was nog even een 'gedoe' waar ik hem op moest halen: dat zou ik namelijk eigenlijk doen vanaf het treinstation in Brighton. Ik had uitgerekend hoe laat hij er ongeveer zou kunnen zijn, en besloot goed op tijd te gaan. En toen kreeg ik een smsje, dat hij bij pool valley coach station aan zou komen, het busstation dus... maar... ik had geen idee waar dat was! En daar sta je dan midden in Brighton niet te weten waar je vriendje gaat zijn. Gelukkig kan ik Engels (d'oh! zoals hij zo leuk kan roepen, dat ik zoals m'n moeder een Nederlandse mond heb, helpt hier niet), en dus ben ik het station in gelopen en heb ik daar gevraagd waar ik dan moest zijn. Dat leek niet al te moeilijk, en na nog een klein beetje gezoek, nog een keer vragen en nog wat gezoek herkende ik het ineens: ik wist waar ik zijn moest. Nog een drie kwartier later kwam Vriend daar aan, en konden we eindelijk, na een maand, weer knuffelen. (en ik kreeg zomaar een zoen! *giegelt*)

Nu zitten we, zoals gewoonlijk, lekker naast elkaar te duffen achter de laptop. Zometeen ga ik hem maar eens in bed stoppen denk ik, want om half 5 ging z'n wekker al. En het is wel erg stil naast me... ;-)