Eergisteren was het nog even spannend hoe ik bij het vliegveld ging komen. Ik zou gebracht worden, maar die ochtend besefte degene die dat regelde ineens dat het gisteren al was, en dat er al een chauffeur te weinig was. Hij ging kijken of hij nog wat kon regelen voor me, maar... Oeps! Ik toch wel een beetje in de stress, want ik moest ondertussen die dag nog gewoon werken, zou als ik met de trein of bus moest de volgende ochtend vroeg moeten vertrekken, en zou dus gewoonweg geen tijd hebben om te regelen dat ik op het vliegveld zou kunnen komen. Lekker dan, dacht ik, eerst beloven om me op het laatste moment te laten zitten. Maar gelukkig waren er een paar mensen die vervolgens zich meldden met de mededeling: 'Na alles wat zij voor ons gedaan heeft wachten de klanten maar wat langer op hun spullen, maar dit kan je niet maken. Als ze niet weg gebracht wordt doe ik het, en dan regel je maar iets anders voor mijn werk.' Lang verhaal kort, ik ben dus gewoon naar het vliegveld gebracht, hele opluchting ;-)
Om de spits te vermijden was ik wat aan de vroege kant op het vliegveld afgezet. Helemaal niet erg, ik heb me prima vermaakt met een puzzelboekje en een boek tot ik het vliegtuig in kon. En met me verkneukelen om die Nederlandse moeder en tienerdochter die luid Nederlands zaten te praten, zonder er bij na te denken dat niet iedereen Engels is op zo'n vliegtuig =P Dus zo kwam ik er achter dat tienerdochter ongeduldig was, en de wc niet kon vinden, en... nja was grappig. De vlucht ging vervolgens goed, we kwamen 20 minuten te vroeg aan in Eindhoven! Vriend was er nog niet, die bleek zo vroeg te zijn dat hij even bij vrienden 10 minuten verderop koffie was gaan drinken. Toen ik hem smste dat ik bijna voorbij de douane was stond hij daar net afscheid te nemen in de veronderstelling dat ik ongeveer een kwartier later pas zou landen. Dus terwijl ik rustig mijn tas pakte en naar de uitgang liep (klein vliegveldje, dus kostte nauwelijks tijd), en vijf minuten lekker buiten op een bankje zat, sjeeste hij in zijn Altootje naar me toe. Voordeel was dat we vervolgens gelijk mijn tas in konden laden en weg konden rijden, zodat hij geen parkeergeld hoefde te betalen - zelfs met die paar minuten die we nog hebben staan knuffelen haha.
Dus: ik ben lekker weer thuis. De meeste dingen die m'n moeder 'geordend' in m'n keuken en op m'n tafel had gelegd zijn alweer opgeruimd. Mijn kleding moet nog, maar dat komt na zaterdag; de stang is alweer uit m'n kast gevallen, en voor ik m'n kleren op kan hangen gaat Vriend die zaterdag eerst eens ophangen. Daar was hij nog niet aan toe gekomen. En ach... na zoveel weken uit een tas geleefd te hebben lukken een paar dagen ook nog wel xD
Hey meisje fijn dat je weer thuis bent bij je familie, je vriendje en je eigen spulletjes. Ik geloof dat er een paar mensen wel heel blij zullen zijn dat je er weer bent. liefs van mij.
ReplyDeleteFijn,dat je weer thuis bent.
ReplyDeleteWat is thuiskomen dan heerlijk,hé.
Dat besef je pas,als je lang weg bent geweest.
Groetjes Ans
Ja, en ook hoe belangrijk relatief 'kleine' dingen kunnen zijn. M'n laptop gewoon op de tafel kunnen laten staan als ik naar de wc moet, 'echt' wc-papier, echte filterkoffie, thee met een smaakje muziek kunnen luisteren dat ik mooi vind... Allemaal van die dingen waar je van te voren niet bij nadenkt, maar die ik nu zo heerlijk vind!
Delete