Koffiezetapparaat

Ruim drie jaar geleden ging ik op mezelf wonen. Ik kreeg een appartementje toegewezen (of zoals ex-stiefdochter van toen 7 een keer zei: 'Jantine, wat heb jij een schattig, lief, klein huisje! En wat een hoop boeken, passen die er wel in???') die met mijn stufi goed te betalen was, en waarbij ik over kon nemen wat er op de vloer lag, en het mooie aanrechtblad (toen ik er weg ging werd gelijk de keuken vervangen, die was al oud, zonde van dat aanrechtblad zeg) en zo nog een paar dingen. Ik kwam er in na iemand die heel netjes en schoon was, een gespreid bedje dus, want ik weet nu uit ervaring dat in dat straatje ik ook anders had kunnen treffen. Ik hoor mijn oude onderbuurvrouw nog zuchten over hoe uitgeleefd zij het een maand eerder had aangetroffen.

Waar ik naartoe wil met mijn verhaaltje? Toen, iets meer dan drie jaar geleden, moest ik wel voor koffie kunnen zorgen. Ik ben gek op koffie - goede koffie neemt voor mij herinneringen mee aan lekker aan de eettafel met mijn moeder of oma zitten kletsen. Mijn overgrootmoeder die verkondigde dat je, als je geen koffie lust, ook geen goede koffie kon zetten. Grappige bijkomstigheid: zowel die overgrootmoeder (van opa's kant) als mijn moeder konden absoluut niet tegen zelfs de geur van koffie als ze zwanger waren, zo kwam overgrootvader er achter dat ik in aantocht was terwijl mijn ouders het zelf nog maar net wisten. Mijn moeder vloog naar het toilet toen oma koffie ging zetten, tja... Oftewel: koffie is voor ons belangrijk, voor mij dus ook, en er moest een koffiezetapparaat komen. Met mijn kleine budget werd het er een van een tientje bij de b.lokker vandaan. Ik moest even wennen, had geen schepje, en had begrepen dat het ongeveer een eetlepel met kop per kopje moest zijn - dat was dus per twee kopjes, waardoor ik in het begin erg sterke koffie maakte. Ik had er met mijn al bruine koffiebuik geen last van, anderen wel. Later kreeg ik van iemand een apparaat waarbij je ook pads kunt gebruiken, maar die was na ongeveer een jaar stuk, en dat dingetje van een tientje bleef het doen. Ook toen Jos en ik gingen samenwonen deze zomer ging hij mee, ondanks dat hij al een senseo-apparaat had. Ik wil zo af en toe gewoon zelf koffie kunnen zetten, nog los van verjaardagen en andere gelegenheden met bezoek.

Wel merkte ik dat hij kuren begon te krijgen, het water liep niet meer zo goed door. Er zat een eenvoudig anti-drup-mechaniekje in, die niet meer zo goed werkte, waardoor hij ook niet 'drupte' en niet tot nauwelijks doorliep als dat wel zou moeten. Soms ging het nog even goed, maar dat was elke keer afwachten, of het niet zo erg werd dat het stuk bij het filterzak overstroomde - en als je er dan niet bij was om op te letten, leek het of je gewoon koffie had, maar dan vond je natuurlijk een laag koffieprut er bij in, zoals gebeurde toen mijn ouders een paar weken terug langs kwamen. Ondertussen is de koffiepot na een paar weken niet gebruiken nu naar de gemeentewerf gegaan, en had ik een nieuwe op mijn verjaardags-verlanglijstje gezet. Met het idee: dan werken we maar een keer met senseo voor de visite die koffie wil, en dan kan ik ook eventueel verjaardagsgeld voor een koffiepot gebruiken als ik er geen krijg. Tot gisteren mijn moeder belde: ik krijg van haar een, of we die voor het weekend vast op kunnen komen halen, want dan kunnen we hem zaterdag al bij de eerste verjaardagsvisite gebruiken. Hoewel ik wel en beetje baal van mijn oude koffiezetter, ben ik helemaal blij met mijn nieuwe cadeautje. Gevoelsmatig ga ik ook een beetje meer het volwassen leven in - samenwonen en zo, en nu wordt het budget-student-koffiezettertje vervangen door een 'echte'... Hoewel ik weet dat mijn oude net zo echt was natuurlijk haha.