Als kind zei ik dat ik juffrouw wilde worden. Later werd dat steeds net een andere vorm. Maar wat er al snel in zat was het waarom: ik wilde de opstel-les geven! Stellen, zoals we dat toen nog noemden, vond ik geweldig. Ik hield van het verzinnen van verhalen, van schrijven, van het witte papier van mijn schrift zien vullen met mijn letters, en dan die mooie sticker er elke keer bij. Ik kocht schriften waar ik van alles in schreef, van verhaaltjes tot gedichten tot dagboeken. Als ik achter de computer mocht - ook dat was in mijn jeugd nog niet zo veel, volgens mij waren er zelfs maar weinig mensen die zoals mijn ouders een computer in huis hadden - zat ik het liefst achter word te typen, of ik was bezig met een muziek-mix-programmaatje. Oke, later kwamen daar ook andere spelletjes bij, maar toch. Aan het begin van de middelbare school, toen het er nog op leek dat ik vwo ging doen, werd het onderwijskunde en dan later columns schrijven in de Libelle die ik steeds van mijn moeder las.
Dat vwo werd toch havo - iets waarbij ik achteraf toch anders had willen kiezen, want ik had de luxe positie van wel genoeg punten terwijl ik het hele jaar twijfelgeval was geweest, maar dat is achteraf - en toen moest ik een profiel gaan kiezen. Wat ik wilde worden, wist ik ondertussen niet meer precies. Boeken vond ik nog steeds geweldig... Mijn profiel werd een pretpakket met biologie en economie - de culturele kant trok mij enorm, maar ik wilde niet al mijn andere glazen ingooien, dat had ik ondertussen geleerd - en het willen schrijven werd de kop in gedrukt. Mijn ckv dossier en profielwerkstuk waren net aan goed genoeg, met heel wat zwoegen, bloed zweet en tranen. Ik was dan ook slecht in plannen, en deed dat soort dingen veel te veel op het laatste moment. Dat ik me er nog met voldoendes doorheen sleepte, verbaast me soms nog. Al met al rolde ik met gemak door de havo heen, en toen moest ik echt gaan kiezen. Dat werd toch juffrouw, zoals ik op de basisschool al riep - eerst probeerde ik het via de sph, want speciaal onderwijs leek me wel wat, toen de pabo. Dat het allebei niets werd lag heel ergens anders aan, maar het lag me ook niet echt. Een paar jaar en baantjes later moest ik toch weer gaan kiezen, en met mijn liefde voor Engels en havo diploma werd het de leraaropleiding Engels. Toch weer die kant op, want anders zit je al snel in de communicatie-marketing-snelle-jongens-reclamekant, en dat leek me niets. Of een vertaalopleiding, maar dat was in deeltijd, en dan had ik toch werk ernaast nodig, terwijl juist het gebrek daaraan de reden was dat ik weer ging studeren.
Nu ga ik uiteindelijk toch voor de vertaalopleiding. En als ik kijk naar mijn verleden, en wat ik ga doen, en naar de vraag: 'Wat wil je later worden?' dan weet ik het wel. Schrijfster. Wat ik al een paar keer gehoord heb is, schrijver/schrijfster ben je al als je schrijft, dus met deze blog en mijn dagboek ben ik lekker op weg. Zo af en toe doe ik mijn best dingen op papier te zetten. Helaas heb ik niet de illusie dat het makkelijk is om gepubliceerd te worden, tenzij je het zelf doet. Ook denk ik niet dat het makkelijk zal zijn om geld te gaan verdienen met schrijven. Vandaar dat ik toch met die opleiding ga beginnen, en dan wordt het in ieder geval een soort van. Ondertussen blijf ik verder dromen, en zo af en toe iets schrijven. Hier bijvoorbeeld.
No comments:
Post a Comment