Voedselbank

Ik werd vanavond op de verjaardag van mijn broertje (nog een keertje gefeliciteerd Martin!) getipt door mijn moeder over een programma van rtv-Utrecht dat over de voedselbank gaat, dit programma. Op sommige punten was het erg herkenbaar, want mijn ex liep bij de voedselbank. Het enige dat hij aan eten uit kon geven, was wat ik over had van mijn stufi en nog een klein beetje, wat al snel betekende dat ik bijna altijd bij hem was zodat we samen konden eten, en dat ik hem daar aanmeldde. Want van dat geld (zo'n 25 tot 30 euro per week) twee mensen onderhouden, dat zou ik nu al niet kunnen met een Lief die mee kijkt naar aanbiedingen en geen gekke dingen doen, laat staan met iemand die veel van lekkere dingen houdt en in een supermarkt net een volwassen klein kind is ;-) - in m'n eentje ging trouwens wel prima, zeker met m'n moeder twee straten verderop waar ik wel eens mee at, en (ruimte voor) een goede vriezer... Achteraf was ik toch gek ook he... maar goed, ik heb ontzettend veel geleerd, en juist de voedselbank vond ik een ervaring die ik eigenlijk ook niet had willen missen.

In een programma als hierboven hoor je vooral de schrijnende verhalen. En die zijn er ook, anders kom je daar niet terecht. Dingen als scheiding, baan kwijt, schulden, sommige mensen hebben alles tegelijk. Aan de andere kant was solidariteit erg groot. De voedselbank in Terwijde waar wij heen gingen, was dan ook zo ingericht dat er gelijk iets gedaan werd aan het sociale isolement waar veel mensen die geen geld hebben in leven - want waar ik met mijn studenten-ov nog overal kwam, hadden velen hooguit een fiets, en waar ik onder studenten kwam waar het heel normaal is om thuis bij een kop thee af te spreken, kwamen zij dat niet... Dus stond er in het midden van de ruimte een tafel met wat koekjes/paaseitjes (Heb ik al wel eens verteld over die paaseitjes die we in juni, en achteraf zelfs in augustus - toen ik al bij ex weg was - nog kregen? Ik kon lang geen paaseitje meer zien!), kopjes, en thermoskannen koffie en thee. Vrijwilligers pakten rustig de tassen in, luisterden ondertussen naar de verhalen van de mensen, die vaak blij waren eens hun verhaal kwijt te kunnen, en mensen zaten onderling te kletsen. Zo konden wij iemand die ook uit Maarssen kwam elke keer een lift geven, zodat ze niet met de bus hoefde, er werden ideeën uitgewisseld, enzovoort.

Ik heb geleerd hoe kwetsbaar dingen als 'zelfstandigheid' en 'trots' kunnen zijn, hoe goed ik het had, ook toen ik later in m'n eentje die 25 euro per week te besteden had, vergeleken met anderen. En dat het soms loont om over je trots heen te stappen, want echt, niemand heeft geld om alles te kopen, en iedereen zal als je eerlijk bent weten dat je niet voor je lol hulp zoekt.