Vanmiddag zaten Vriend en ik op tijd op het station. Ik was sowieso al de hele dag een beetje emotioneel; zomaar drie maanden weg van huis is toch niet niks. Waar ik eerder, toen het zo ver weg leek, er enorm veel zin in had heb ik dat nog wel, maar... shit, ik dacht dat ik over die heimwee van vroeger heen gegroeid was =P nou zit ik dus toch een beetje te snotteren omdat ik iedereen thuis mis, met een kop sterke, Engelse thee voor me. Komt natuurlijk ook omdat ik moe ben van de reis.
Het vliegen was erg leuk; boven de zee was het een stuk helderder dan ik me van de vorige keren vliegen herinnerde; het zag er een beetje uit als een soort zeeslag-op-de-computer, met een hoop 'kleine' (enorme dus) bootjes. Degene die me van het vliegveld kwam halen was snel gevonden, hij had een bordje met mijn naam vast.De rit van het vliegveld naar Brighton was nog even een zit, maar gezellig.
Zometeen ga ik nog maar even lezen op m'n kamer, en dan slapen. Proberen tenminste. Morgen schijnt vast de zon!
*PLETKNUFFFFF* Veel plezier lief!
ReplyDeleteEn dan toch al meteen een stukje op je blog geschreven.
ReplyDeleteKlasse,hoor.
Groetjes Ans
Ach, het komt wel goed, schatje!!
ReplyDeleteHoi Jantine,
ReplyDeleteHet hoort er ook een beetje bij, ik had het de eerste dag in Zambia ook heel sterk. Maar na een dagje is het denk ik wel weer over :)
Hoe is het nu?
Groeten,
Jake
Nog niet veel beter... jij bent gewoon beter in dat soort dingen denk ik ;-) Ligt er misschien ook aan hoe erg je gedachten bezig gehouden worden, ik heb werk gedaan waarbij ik niet veel na hoefde denken, en als de gesprekken steeds terug komen op wiet en het red light district helpt dat ook niet echt =P
Delete